mokra sobota

Witam,
wolny dzień od pracy, chociaż pogoda i drogi nie zachęcają do spacerów, to można się trochę powłóczyć. Przy okazji i pies na tym skorzysta.
Trochę cytatów z moich komentarzy przy okazji dyskusji w innych blogach:

Rano byłem z psem na spacerze. Zimno, mokro, śnieg z deszczem. Nawet najbardziej zagorzali zwolennicy gołej głowy noszą czapki, kaptury, lub inne okrycia. Po pół godzinie brodzenia w śniegowej brei przemakają najlepsze buty o grubej podeszwie.
Wyjątkowo rzadko na tle innych, przemknie jakiś skulony osobnik z gołą głową z rękoma wbitymi w kieszenie. Ani to stylowe, ani modne.

Blog jaki prowadzę, jest swoistym pamiętnikiem codzienności.
Staram się układać lepiej lub gorzej swoje szmatki. Każdorazowo jednak podstawową oceną jest to, jak mnie ludzie widzą na ulicy, w biurze, w sklepie, w moim mieszkaniu - gdziekolwiek jestem.
Ponadto dla mnie podstawową cechą ubioru jest jego funkcjonalność i następnie dostosowanie do okoliczności.
Zamieszczanie fotek na blogu to tylko kwestia skali. Tak czy inaczej w ciągu dnia widzi mnie parę setek ludzi, więcej niż w tym samym dniu mam odwiedzin na blogu.

Nie jestem przeciwnikiem białych lub jasnych kolorów późną jesienią lub zimą. Sam je stosuję - zdaniem niektórych nadmiernie.

Funkcjonalność, a nie praktyczność - oznacza dla mnie swobodę ruchów i komfort termiczny.
Funkcjonalność oznacza również wysoką jakość tekstyliów z możliwością wielokrotnego prania w pralce automatycznej przy użyciu dobrych proszków/płynów bez widocznego pogorszenia wyglądu.

Jak mam kaprys być eleganckim, to jestem elegancki, innym razem mam kaprys wyglądać niechlujnie, jak nie przymierzając wzorcowy bezdomny - to tak wyglądam. Poza zaspokajaniem własnych kaprysów, niczemu to nie służy.

Niektórzy poprzez zamierzoną elegancję chcą stworzyć wrażenie, że są kimś innym, niż są w istocie. Najlepiej facetem ze szmalem i wysoką pozycją społeczną - ja nie muszę.
Inni stosują zasadę mimikry, nie robić nic co nas wyróżnia z otoczenia.
Jeszcze inni wyssali to z mlekiem matki, wtedy elegancja nie jest zamierzoną, tylko naturalną częścią ich osoby.

Po dwugodzinnym spacerze, oczywiście przy mżącym deszczu i śniegowej brei - buty i częściowo nogawki spodni zostały przemoczone. Reszta zestawu bez zarzutu - ciepło i wygodnie.

Obserwowałem też przechodniów, raczej szaro i bez kolorów. Jednak mimo plus dwóch stopni, wszyscy dokładnie opatuleni. Co ciekawe, chociaż w ostatnich latach jest moda na chodzenie z gołą głową, to tym razem właściwie wszyscy w czapkach, kapturach. Czasami jakaś kobieta o bardziej wymyślnej fryzurze z parasolem. Lekki wiaterek i przejmująca wilgoć robią swoje.

Mój, w sam raz najgrubszy filcowy kapelusz też spełnił swoje zadanie. Daje wystarczająco ciepła, jednocześnie przy dość szerokim opuszczonym rondzie dobrze chroni przed mżawką i wiatrem.

Kolejna "wyprawa" w godzinach popołudniowych, już w innych butach i spodniach. Grubsze wełniane spodnie całkiem OK, natomiast buty mimo grubej skóry lekko zwilgotniały od wnętrza. Faktem jest, że nie wybierałem drogi, ani slalomu pomiędzy kałużami i śniegiem. Tej zimy jestem dobrze przygotowany, mam trzy pary do wyboru i czas na podsuszanie mokrych butów.

Na zakończenie ostatnia stylizacja Aubriety w stylu wyraźnie wschodnim. Płaszcz uszyła sama poświęcając na to dwa wieczory. Szycie jak zwykle, bez żadnych wykrojów. W użyciu była wyłącznie wyobraźnia, porządne krawieckie nożyczki i kawałek sznurka. Rękawy celowo są tak długie, nawiązują do koczowniczych kaftanów.
Czapeczka znaleziona w sh, została uzupełniona o zieloną gwiazdę.

pozdr.Vslv