nie na bloga

Witam,

jako motto do dzisiejszego zestawu niech posłuży krótki cytat z pewnego znanego bloga:

[Jeśli chodzi o mój outfit, zupełnie nie planowałam zdjęć na bloga, więc jest w 100% casualowo]

otóż to co pokazuję nam swoim blogu, to jest po prostu codzienność. Nie są to żadne wystudiowane, wysmakowane - weekendowe i/lub "salonowe" zestawy. W taki sposób, w takim stylu po prostu się noszę.
Przez styl rozumiem konsekwencję w swoich wyborach, pewną przewidywalną powtarzalność. Nie mam żadnych ikon stylu lub wzorców, a inspiracje czerpię z różnych często odległych w czasie i przestrzeni miejsc.

Nie zachęcam nikogo do powielania mojego stylu. Prowadząc tego bloga próbuję pokazać, że jest możliwość odejścia od schematyzmu i naśladownictwa mody. Jednak dla każdego, kto chciałby to zrobić, konieczne jest znalezienie własnej drogi, najlepiej zgodnej z "językiem stroju".

W Polsce dominują dwa style "męskiego" ubierania się bez względu na wiek, zainteresowania, pozycję społeczną, zawód, itd.
- młodzieżowo/dżinsowo/sportowy.
- biznesowo/dreskodowo/gajerowy.
Oba raczej szaro-bure, a awangardą jest swoisty miks obydwóch.
Do tego dochodzi trochę niszowych subkultur i to właściwie wszystko.

Mężczyźni panicznie boją się posądzenia o niemęskość dowolnie rozumianą.

Brak jest miejsca na kolor, odrobinę luzu, indywidualny styl.
Wszelkie wydawane u nas poradniki tylko utrwalają ten schemat.
Nie czytując tego rodzaju wydawnictw, wędruję sobie swoją tropą, znajdując inspiracje w najprzeróżniejszych miejscach.

W swoich wyborach nie uciekam od rad pani swojego serca, swoich córek i innych pań, jeżeli zechcą wyrazić swoją opinię.
W końcu to do tej połowy ludzkiej populacji kierujemy swój komunikat niewerbalny w postaci stroju. No i dochodzi trochę szpanu przed kumplami.

Nie mam też nic wspólnego z ogólnie rozumianą modą (fashion). Niezbyt przykładam się do śledzenia, znajdowania i powielania różnych trendów. Nie jestem też poszukiwaczem stylu, czyli "trendsetterem". Zaopatruję się w swoje szmatki w przydrożnych SH, poszukując przede wszystkim jakości i niskiej ceny. Świat sieciówek, allegro i e-sklepów nie istnieje dla mnie.

Będę prowadził tego bloga do momentu, gdy będzie wciąż jeszcze mnie to bawić. Uciekam równocześnie od komercji, reklamy, kryptoreklamy itp...

Napisałem dość obszerny wstęp, ponieważ zauważyłem ostatnio wzmożoną i niekoniecznie zasłużoną popularność mojego bloga, m.in.sympatyczny felieton na kimono.pl i parę innych opisów.

Przy okazji kilka słów na temat czarnego skórzanego plecaka, jaki się przewijał przez ostatnie tematy. Też uważam, że wyraziste logo D&G jest przykładem kiepsko pojętego snobizmu i szpanerstwa. Chętnie bym się go pozbył - niestety producent nie tylko przyszył, ale i przykleił je do klapy plecaka. Sam plecak jest świetnie wykonany z bardzo dobrej jakościowo skóry, bez zastosowanych zbędnych bajerów. Nosi się wyjątkowo wygodnie. Doszedłem do wniosku, że jak jest widoczne na moich plecach, to również nie ma sensu ukrywać go na fotkach. A mógłbym zrobić to bez żadnego problemu.

Wracając do celu tego bloga. Dzisiejszy zestaw jest średnio-zimowy bez kolorystycznych fajerwerków. Być może następnym razem - zależy co pierwsze wypadnie z szafy.

Podstawową zaletą dzisiejszego zestawu jest wygoda i funkcjonalność. Długi wygodny płaszcz, ciepła uszanka, dobre buty.

W części spodniej znalazła się krótka skórzana kurtko-marynarka i gruby wełniany golf z prawdziwej owczej wełny, wydziergany gdzieś na Północy.
Stare spodnie Dockersa są z grubego bawełnianego drelichu.
Dochodzą jeszcze wełniane rękawiczki i wełniany szalik, gdyby było chłodniej niż się spodziewałem.

pozdr.Vslv